Pas vorig jaar leerde ik het relatief nieuwe huis Laurichesse kennen en het was zonder overdrijven head over heals met deze cognac. Olivier en Lea Laurichesse richtten het huis pas in 2018 op, nadat vader Guy op pensioen ging. Hij trok met zijn installatie rond om op verplaatsing voor andere wijnboeren te stoken. Maar de kinderen gaan de eigen vaten, die papa in de 1970s met mondjesmaat in de kelder te slapen legde, als single casks op de markt brengen. Zo proefde ik eerder al fût 104 en fût 301, toen nog met ‘Hommage’ op het label. Dat werd nu vervangen door ‘Le Chai de Mon Père’ (de kelder van mijn vader). In het glas zit een cognac – fût 300, op een vatsterkte van 49% – die meer dan 40 jaar rijpte.

Zalige neus op gekonfijte appelsien (lijkt wel de huisstijl, want heb ik al bij elke Laurichesse gehad) en vanille, aangevuld met zachte toetsen van nobel hout en kruiden. Chocolade en tabaksbladeren. Hij lijkt wat aan de droge kant, zeker in vergelijking met zijn broertjes, maar desalniettemin is dit een grootse neus. Alweer.

Lekker olieachtig en heel smaakvol. Mondvullend en flink kruidig. En ja, droger dan zijn voorgangers. Appelsien, zeste incluis, wordt opgesmukt met chocolade en een heleboel kruiden. In willekeurige volgorde: kaneel, kruidnagel, saffraan en chilipeper. Machtig. Iets van amandelen en walnoten. Hier hoort een affogato bij, als u het mij vraagt.

De afdronk is lekker kruidig, zacht drogend en licht bitter en simpelweg uitstekend.

Ik ben bang dat ik mijn voorliefde voor dit huis niet onder controle krijg. Ik kijk reikhalzend uit naar de volgende release! In tegenstelling tot vat 301 dat 388 flessen opleverde, moeten we het bij dit vat met minder dan de helft stellen. Wellicht verklaart dit ook waarom een fles 259 EUR kosten (tegenover 160 EUR voor vat 301). Maar toch niet getwijfeld en met rede! Ik kijk enorm uit naar ons bezoek aan hen deze zomer!

87/100