Bon Bois

Ik beken, ik had nog niet eerder van het huis Lhéraud gehoord. Het is een kleine cognacproducent die vier generaties teruggaat. Leopold Lhéraud was de eerste die besloot cognac te gaan stoken. Dit single cask, dat in 1967 te slapen werd gelegd met eau-de-vie uit de regio Bon Bois, begon zijn lange winterslaap in een natte kelder, werd dan verhuisd naar een droge kelder en uiteindelijk gebotteld in juli 2023 – op 46% – door het Duitse gezelschap Grape of the Art. Lhéraud gebruikt uitsluitend de Ugni Blanc druif.

Zeer geurig en delicaat op de neus! Denk aan vanille, melkchocolade, abrikozen en pruimen, maar ook tabak en leder. Zelfs een tikkeltje floraal en iets van metaal wat me (op een goeie manier) doet opkijken. Erg boeiend.

Mondvullend en zo zacht als de bips van een baby. Karamel, appelsien, walnoten, leder, pruimen, dadels, vijgen… ja, dit wordt zelfs een tikkeltje snoeperig. Mooie, zoetzure toetsen van fruit in plaats van tannine en dat kunnen we alleen maar toejuichen, toch? Geweldige cognac.

De afdronk is zoet en drogend en sterft een licht bittere dood als van het witte vlees van een pompelmoes. Zoethout op het sterfbed.

Bijzonder mooie, gebalanceerde cognac. Ik vind het altijd een beetje spannend om een distillaat van voor mijn geboorte te proeven. Dit is zalig. Uiteraard is 600 EUR een fiks prijskaartje, maar wat een cognac!

89/100